Turystyczna droga Strynefjell (Rv 258) biegnie od Grotli w Opplandzie do Videseter w regionie Sogn og Fjordane. Malutka osada Grotli leży w górnej części doliny Ottadalen, która biegnie 120 km na wschód aż do miejscowości Otta.

Po drodze w Lom od drogi odchodzi inny szlak turystyczny, droga Sognefjell, natomiast 12 km na zachód od Grotli, za jeziorem Langevatn rozpoczyna się szlak przez fiord Geiranger prowadzący aż do Drogi Trolli. Okolica bogata jest w ciekawe trasy i nie przez przypadek ta część Norwegii jest tak często odwiedzana przez turystów.

Jadąc od strony południowej podróż rozpoczyna się w miejscowości Stryn. Mieści się tu całoroczny ośrodek narciarski, punkt informacji turystycznej, tutaj również zatrzymują się turyści zmierzający do lodowca Briksdalsbreen. Opuszczając Stryn kierując się na wschód i po 37 km jazdy malowniczą doliną wzdłuż jeziora Strynevatnet dojeżdża się do Videseter.

Tutaj droga rozwidla się, jej nowa część prowadzi tunelami przez masyw górski i wydostaje się nad jeziorem Langevatn przy drodze Geiranger-Otta.
Stara droga Strynefjell prowadzi natomiast w górę doliny Videdalen i po kilku kilometrach podjazdu osiąga wysokość ponad 1000 metrów n.p.m. Po bokach rozpościerają się widoki na ośnieżone szczyty gór, widać też czapę lodowca Tystigbreen i Raudeggbreen. Dalej dnem doliny, mijając kolejne jeziora droga prowadzi już prosto do Grotli.

Foto: Roger Ellingsen Statens Vegvesen

Krajobraz Strynfjell wyraźnie dzieli się na dwie części. Na wschodzie dolina jest szeroka, a jej zbocza łagodne i wygładzone, natomiast w części zachodniej przeważają strome, ostre stoki prowadzące głęboką doliną do fiordu. Wszystko to jest efektem działania lodowca, którego masy w części wschodniej uwięzione wśród zboczy gór pozostały nieruchome, natomiast w miejscu gdzie lodowiec miał ujście do otwartego morza masy lodu i wody ukształtowały formy górskie o bardzo ostrym, alpejskim charakterze.

Również klimat jest tu zróżnicowany. Górny fragment doliny Ottadalen ma wyraźnie bardziej suchy, kontynentalny charakter, podczas gdy w zachodniej części opady są częstsze. Zimy są tu długie, a śnieg zalega przy drodze jeszcze wczesnym latem. Zimą szlak jest zamknięty i otwiera się go dopiero na początku maja.

Okolice drogi Strynefjell mają bardzo bogatą historię. Pierwsi turyści pojawili się tu już pod koniec XIX wieku. Wzdłuż polodowcowych dolin oraz fiordów przewożono ich konno, a później samochodami. Wśród takich podróżników w latach 30-tych byli polscy pasażerowie okrętu Batory. Również artyści wcześnie odkryli piękno szlaku Strynefjell. Bjørnstjerne Bjørnson odnotował, że niemal zamarzł na widok potęgi tutejszych lodowców.