Leżący na granicy przenikania się świata Samów, Rosjan, Finów i Norwegów półwysep Varanger stał się barwną mozaiką kultur, języków, tradycji i zwyczajów. Ludzie zamieszkiwali te tereny już 10 tysięcy lat temu. Pozostawili po sobie głazy grobowe i ryty naskalne. Czym się zajmowali? Można się zbliżyć do tej tajemnicy wchodząc na wzgórze Aldon, święte miejsce dawnych mieszkańców, które później stało się miejscem religijnych obrzędów Samów.
Do dziś półwysep Varanger zamieszkują potomkowie ludu Kvem, którego ślady osadnictwa pochodzą z VIII wieku. Historia tych ziem jest wyjątkowo bogata i barwna. To w tych okolicach w XVI wieku spalono ostatnie czarownice, tu Niemcy w trakcie II Wojny Światowej budowali najdalej na północ wysunięte umocnienia nabrzeżne. Varanger ma też bogate tradycje polarnictwa, w trakcie swoich wypraw na biegun zatrzymywali się tu najwięksi polarnicy Roald Amundsen, Fritjof Nansen i Umberto Nobile.
W nieodległym Kirkenes można wybrać się na Krabowe safari!
Częścią kultury tych ziem stał się handel „Pomor” z rosyjskimi rybakami przybywającymi tu na handel każdego lata od połowy XVIII wieku do czasu Rewolucji Październikowej. Morze od wieków było najważniejszą częścią życia mieszkańców północy. Jeszcze w XX wieku na czas połowów dzieci były zwalniane ze szkoły, aby pomóc rodzinie. W miejscowościach takich jak Hamningberg czy Ekkerøy podczas wiosennych połowów chwilowo wzrastała nawet liczba ludności.
Od kiedy jednak pojawiły się łodzie motorowe wiele małych osad opustoszało i teraz oglądać można opuszczone gospodarstwa i porzucone na brzegu rybackie łodzie. Varanger nic jednak nie straciło ze swojego charakteru i do dziś głównym źródłem utrzymania jest tu rybołówstwo.
